Makineye Hoşgeldin Çocuk

08 Aralık 2010 Çarşamba

Makineye Hoşgeldin Çocuk

"Paylaşıyoruz, ne paylaşıyoruz ki... yalnızlığımızın tersinmezliğini...

Daha fişsiz bir hayata kavuşup insanların arasına karıştığımızda değişecek mi durum. Yüzler denizi içindeki yalnızlığımızda daha bir "insan" mı olmayı arzuluyoruz. ister bilgisayarların ister insanların içinde... yuvalanıyor yalnızlığımız, kemikleşiyor giderek..

ve Makineleşen insanoğlu, makineleri insan yapmak için çabalıyor hırsla.Unutarak kendisine ait olan şeyleri ve ait olarak satın aldığı çarkların herbirine bir bir..."

Yarın yeni bir gün olmayacak senin için çocuk. Aldığım her nefesle öldürüyorum artık seni... varlığım tüketmek üzerine çünkü. Senin enerjini, yiyeceğini, havanı , suyunu... ve en önemlisi sevgini, yüreğini tüketiyorum çocuk. Bizler onu paketlemeyi ve daha verimli hale getirmeyi öğrendik. Çünkü... çünkü, eski hali çok yer kaplıyordu. Yakında ona ihtiyacımız olmayacak. Senin de...

Sana öyle bir hayat hazırlıyorum ki, doğumdan ölüme kafanı hiçbir şey için yormayacaksın. Sorgulamayacaksın, boşvereceksin, herşeyi olduğu gibi kabul edeceksin, yürümeye devam edeceksin, zamana bırakacaksın herşeyi. Böyle söylecekler sana... Aksi imkansız çünkü. Direnme sakın! Akıl sağlığını yitirmene sebep direnmek. Sana makinenin en tepesinde görkemli bir yer hazırlıyorum. Gösterişli, ışıl ışıl bir dişlisi olacaksın bu makinenin. Makineye hoşgeldin çocuk...

Bu yüzden çocuk, her nefeste öldürüyorum seni. Çünkü... baştan aşağı yok etmekle ve yok olmakla meşgulüm... Yarın senin için yeni bir gün olmayacak. Tüm seçimlerimizde yok ettik biz yarını...

Sen? yaşayacaksın son parçam da makineleşene kadar, ya da bir fikir olarak sistemde...ya da bir ütopya...

Kim bilir? Ete kemiğe de bürünürsün bir gün. Kim bilir? Belki günün birinde "insan" yaptığımız makineler, tanrılarını yaratırlar yeniden. Aldıkları insanlığı geri vererek...

Makineye hoşgeldin çocuk, bu yüzden sen hiç doğmadın!